یکی از شعر هایی که ما وقتی بچه بودیم و می خواستیم زبان باز کنیم آن را به ما یاد دادند شعر (یه توپ دارم قلقلیه , سر خ وسفید و آبیه , می زنم زمین هوا می ره , نمی دونی تا کجا می ره , من این توپ رو نداشتم , مشقامو خوب نوشتم بابام بهم عیدی داد , یه توپ قلقلی داد ) است. این شعر که از دیر باز ورد زبان پیر وجوان می باشد نسل به نسل , سینه به سینه به ما رسیده و چون این شعر از گنجینه های میراث ادبی ماست دست به نقد آن می زنیم . در این شعر نکات مبهم ونامشخصی وجود دارد که یکی از آنها این است که معلوم نیست شاعر خود همان کسی است که توپ را داشته ودر مورد آن صحبت کرده و یا اینکه توپ به کسی دیگر تعلق داشته و شاعر نقل قول کرده و نکته جالب دیگر آن است که معلوم نیست شاعر زن است یا مرد . ولی بعضی از منتقدان می گویند چون موضوع در مورد توپ است احتمالاً شاعر ما مرد بوده است . از نظر ادبی آوردن سه رنگ سرخ , سفید و آبی با هم در ذهن خواننده سوالاتی را ایجاد می کند که شاعر طرفدار کدام تیم است , اگر طرفدار پیروزی است چرا به رنگ های آبی وسفید اشاره کرده است و اگر طرفدار استقلال است چرا سرخ وسفید را ذکر کرده و اگر طرفدار تیم ملی است چرا پای سرخ و آبی را وسط کشیده وشاید می خواسته دودستگی ایجاد کندیا شاید سه دستگی . نکته مهم واساسی دیگر این است که معلوم نیست شب عید بوده و پدر توپ را به او عیدی داده یا این که به خاطر نوشتن خوب مشق هایش پدر به او عیدی (هدیه ) داده است .درضمن شاعر مجاز نیست علت گرفتن توپ را بیان کند چون مشق نوشتن و عیدی گرفتن از مسائل شخصی است و بازگو کردن آن نوعی دخالت است . به هر حال چون این شعر را همه دوست دارند و شعر قابل توجهی است از شاعر که معلوم نیست پیر است یا جوان تشکر می کنم واز همه علاقه مندان به شعر وشاعری در خواست می کنم این شعر را بخوانند و حفظ کنند .
مریم صداقت
